Uzun zamandır yazı yazmadığımı fark ettim az önce. Oldu herhalde 2-3 ay. Tam emin değilim. Son makaleme bakmam lazım aslında fakat üşeniyorum. Başlıkta da belirttiğim gibi. Yazının amacını, içeriği şimdiden tahmin etmiş olabilirsiniz. Doğru da tahmin ettiniz. Bir dönem daha bitiyor da diyebilirsiniz, bir dönem daha da başlıyor. Bir dönem, ah bu dönemler. Sürekli atlattığımız, geride hüzün ve neşe dolu bıraktığımız dönemler. Hatırladığımız da bazen tebessüm ettiğimiz, bazen gözlerimizin yaşardığı dönemler. Hayatımın en kritik sahneleri için oynuyorum şu aralar. Geleceğimin temellerini şu süreç içerisinde atacağım. 11. sınıf bitti. Teşekkür garantiledik karnemizin yanında. Değinmek istiyorum, neredeyse eve 5 yıldır karne dışında hiç bir belge götürmüyorum. Yinede, daha iyi olmamam için hiç bir sebep yok. Asla az ile yetinmemeli insan. Yoksa daha ileriye gidemez, doğru değil mi?
Önümde güzel bir yaz tatili var fakat bu yaz tatili heba edecek bir sorun da var ortada. Eğer bu sorunu halledemezsem bütün yaz boyunca aklıma takılacak ve moralimi bozacak. Tam kahkahalara boğulduğum bir anda, hiç ummadığım bir şekilde hatırlayacak ve tüm yaşama sevincimi kaybedeceğim. Nereden mi biliyorum, çünkü halledemediğim çoğu sorunum bana böyle musallat oluyordu. Bu büyük sorun ne mi? Staj elbette. Staj için uygun bir yer bulamadım daha. Aslında bir fabrika var. Fakat, müdürü asalağın teki. Kendisi ile ilk görüşmem de beni bir dövmediği kalmıştı. Daha işe almadan kovmuş, yapmadığım hatalardan azarlamıştı. Teyzeme "Bu adam pezevengin tekine benziyor" dediğimde bana döndü ve "Sen insan sarrafı olmuşsun" demişti. Bunun için insan sarrafı olmaya gerek yoktu pek. Adam bariz bir pezevenkti. Yinede bu Cuma'ya kadar staj için başka bir fabrika bulamazsam gideceğim yerde orasıydı. Adı bende kalsın, belki kendisi burayı okur, imkansız da, sonra son şansım da çöp olmasın.
Karneyi elime aldığım ilk gün, yanında teşekkür belgesini alacağımı da tahmin ederek hemen Kubilay'ın bir abisi sayılan, ismini unuttuğum kişinin lokantasına uçup çorba ve tatlı yemeye gideceğim. Geçen dönemin sonunda 3 arkadaş ( Kubi, Sabri, Ben ) selam vermek için girmiş, karnımızı doyurup çıkmıştık bu lokantadan. Sahibi de "2. Dönem belge ile gelin, bir daha ısmarlarız" demişti. Halen aklımız da. Teşekkürü de sırf bu beleş yemek için aldım zaten. Şaka bir yana alacağım belgeden çok bahsettim, Görmemiş diyeceksiniz de ne diyeyim görmedim yok 5 yıldır belge falan. Yazım zaten o belge üzerine değil. O bir sebep, hatta sebeplerden sadece biri.
Neyse sadede gelelim. Klasik cümlelerimize geçelim. Mükemmel ve dolu dolu bir sene geçirdim. Geçen senelere göre performansım da güzel bir artış oldu. Okuldan ilk kez sıkılmadığım bir sene oldu. Orta okuldayken hatırlıyorum da, her sabah kalktığım da "Deprem olsun, yıldırım çarpsın, yangın çıksın" diye okula gide gide beddualar ederdim. Ne gereksiz, ne saçmaymış. Çocuk aklı. Belki halen çocuğuz ama, olgunlaştık biraz. İster istemez. Endüstri Meslek adamı erken yaşlandırıyor gibi. Anadolu Meslek olduğumuzdan bizi AML olarak çağırıyorlar. Yani AML 11-B sınıfı gibi. AMELE gibi çalıştık tüm sene. Kelimenin gerçek anlamı ile. Mecazen söylemiyorum.
Seneye ise, 3 gün staj, 2 gün okul ile dolduracağımız haftalarımızı. Okul öyle böyle gelip geçecek. Kendi paramızı kazanacağız. Bir kaç basit hayal kurduk şimdiden. Nasip olursa artık....
Önümde güzel bir yaz tatili var fakat bu yaz tatili heba edecek bir sorun da var ortada. Eğer bu sorunu halledemezsem bütün yaz boyunca aklıma takılacak ve moralimi bozacak. Tam kahkahalara boğulduğum bir anda, hiç ummadığım bir şekilde hatırlayacak ve tüm yaşama sevincimi kaybedeceğim. Nereden mi biliyorum, çünkü halledemediğim çoğu sorunum bana böyle musallat oluyordu. Bu büyük sorun ne mi? Staj elbette. Staj için uygun bir yer bulamadım daha. Aslında bir fabrika var. Fakat, müdürü asalağın teki. Kendisi ile ilk görüşmem de beni bir dövmediği kalmıştı. Daha işe almadan kovmuş, yapmadığım hatalardan azarlamıştı. Teyzeme "Bu adam pezevengin tekine benziyor" dediğimde bana döndü ve "Sen insan sarrafı olmuşsun" demişti. Bunun için insan sarrafı olmaya gerek yoktu pek. Adam bariz bir pezevenkti. Yinede bu Cuma'ya kadar staj için başka bir fabrika bulamazsam gideceğim yerde orasıydı. Adı bende kalsın, belki kendisi burayı okur, imkansız da, sonra son şansım da çöp olmasın.
Karneyi elime aldığım ilk gün, yanında teşekkür belgesini alacağımı da tahmin ederek hemen Kubilay'ın bir abisi sayılan, ismini unuttuğum kişinin lokantasına uçup çorba ve tatlı yemeye gideceğim. Geçen dönemin sonunda 3 arkadaş ( Kubi, Sabri, Ben ) selam vermek için girmiş, karnımızı doyurup çıkmıştık bu lokantadan. Sahibi de "2. Dönem belge ile gelin, bir daha ısmarlarız" demişti. Halen aklımız da. Teşekkürü de sırf bu beleş yemek için aldım zaten. Şaka bir yana alacağım belgeden çok bahsettim, Görmemiş diyeceksiniz de ne diyeyim görmedim yok 5 yıldır belge falan. Yazım zaten o belge üzerine değil. O bir sebep, hatta sebeplerden sadece biri.
Neyse sadede gelelim. Klasik cümlelerimize geçelim. Mükemmel ve dolu dolu bir sene geçirdim. Geçen senelere göre performansım da güzel bir artış oldu. Okuldan ilk kez sıkılmadığım bir sene oldu. Orta okuldayken hatırlıyorum da, her sabah kalktığım da "Deprem olsun, yıldırım çarpsın, yangın çıksın" diye okula gide gide beddualar ederdim. Ne gereksiz, ne saçmaymış. Çocuk aklı. Belki halen çocuğuz ama, olgunlaştık biraz. İster istemez. Endüstri Meslek adamı erken yaşlandırıyor gibi. Anadolu Meslek olduğumuzdan bizi AML olarak çağırıyorlar. Yani AML 11-B sınıfı gibi. AMELE gibi çalıştık tüm sene. Kelimenin gerçek anlamı ile. Mecazen söylemiyorum.
Seneye ise, 3 gün staj, 2 gün okul ile dolduracağımız haftalarımızı. Okul öyle böyle gelip geçecek. Kendi paramızı kazanacağız. Bir kaç basit hayal kurduk şimdiden. Nasip olursa artık....
Yorumlar
Yorum Gönder