Muhammed Enes Ekinci

Alıştı bünyem, rüyalarıma girdiğin her gecenin ardından uyandığım sabaha, dinlediğim her şarkının seni anımsatmasına, tüylerimi diken diken eden bakışlarına, gözlerimin dolmasına, seninle kurulmuş hayallere... Bu kadar acıtmasını beklemiyordum. Bu kadar beni benden almasını. Ortada bir bok olmadığı halde sana bu kadar bağlanmayı. Abartmıyorum. Korkuyorum hatta. Bu kadar hayatımın içinde olmana. Çok koyuyor olması bir yana, sanki hiç kapanmayan bir yara.

Şu sıralar kendimi çok avutur oldum. Ne zaman daralsam, ne zaman stajdan ve okuldan sıkılsam kendi kendime "Az kaldı" diyorum. Son sene hiçte rahat geçmedi. Staj, dershane, okul, YGS stresi derken iğrenç bir dönem geçirdim. He birde bunların arasına aşk acısını da sıkıştırmayı başardım elbette. Haftalar kaldı mezun olmamıza. Lise hayatını tamamen geride bırakmamıza. Şöyle durup, "Vay be, lisede bitti" dememize sadece haftalar kaldı. İçim dışıma sığmıyor. Bir yandan da üzülüyorum. Dostlarımdan ayrılacağım. Elbette onlarla görüşmeye devam edeceğim ama eskisi gibi olmayacağı kesin. Hepsi benim için çok kıymetli. 4 yıldır can ciğer olduğum insanlar.