Alıştı bünyem, rüyalarıma girdiğin her gecenin ardından uyandığım sabaha, dinlediğim her şarkının seni anımsatmasına, tüylerimi diken diken eden bakışlarına, gözlerimin dolmasına, seninle kurulmuş hayallere... Bu kadar acıtmasını beklemiyordum. Bu kadar beni benden almasını. Ortada bir bok olmadığı halde sana bu kadar bağlanmayı. Abartmıyorum. Korkuyorum hatta. Bu kadar hayatımın içinde olmana. Çok koyuyor olması bir yana, sanki hiç kapanmayan bir yara.
Seni nasıl seviyorum biliyor musun? Seni nasıl düşlüyorum yanımda? Seni kendime layık bile görmeyişimin nasıl bir şey olduğunu biliyor musun? Üzüldüğün de seni mutlu etmek için seferber olmak istiyorum. Mutluluğunu paylaşmak, gülüşlerine ortak olmak. Gözlerinin içine bakıp defalarca seni seviyorum demek. Belki bunu senden de duymak.
Bir kızın hayatımı bu kadar etkileyeceğini nasıl düşünebilirdim ki? Daha geçen sene elimi semaya kaldırıp ettiğim duanın bir parçasısın. Öyle ki, yine dualarımın halen ve halen arasındasın. Bana umut vermediğin halde, çevremde ki arkadaşlarım kadar seninle samimiyet kuramadığım halde, seni hala nasıl bu kadar sevebiliyorum, sevmeye devam edebiliyorum anlamıyorum.
Şimdi çalıyor bir parça, seni gördüğüm ilk günü anımsatıyor bana. Gözlerimin dolmasını es geçiyorum, koyuyor bana. Sensizliği hissetmek, ne kadar zor biliyor musun? Benden nefret etmenden korkuyorum. Kötü bir şey de yapmadım ki. Salak gibi, bir aptal gibi, sevdim sadece. Koşulsuz şartsız, aşık oldum sana.
Seni biraz bile olsa görebilmek için dershane köşesinde bekleyişimi hatırlıyorum. Gelmeyeceğini düşünüp yola çıkışımı, sonra o yol üzerinde seni görüşümü. İçimden o an neler geçiyor biliyor musun? Belki durur, sana nasıl olduğunu sorarım, sen iyiyim dersin, belki bana da sorarsın, bende aynı şekilde iyiyim derim gözlerinin içine bakarak. Sadece o anlık. Seninle konuştuğum o an için iyi olabilirim. Ama olmuyor ki, yanından geçip gidiyorum, bana baktığından bile emin değilim. Ki ben sana dahi kolay kolay bakamıyorum.
Seni görebilmek için her türlü fırsatı kovalar oldum. Seni gördükten sonra daha kötü olacağımı bile bile. Bu nasıl bir şey biliyor musun? Görünce ne olacak diyor en yakın dostum bana, daha kötü olacaksın. Haklıda. Seni görmek o an o kadar eşsiz ve güzel ki. Sonrası, işte o zaman başlıyor her şey. Gidişin, senden uzaklaşıyor olmam.
Keşke duygularımı, içimde kopan fırtınaları bilseydin. Bana acımanı beklemiyorum. Ama benden habersiz oluşunda koyuyor bir yandan. Bu nasıl bir sevgi ki? Seni bu kadar arzularken, bu kadar uzak kalmayı başarabiliyorum. Nasıl acı verdiğini anlayabilir misin?
Yetmiyor, çektiğim onca acıya rağmen, seni sevmekten bıkmıyor bu aptal.
Ne diyor Haktan; "Kahretsin, yana yana. Seni sevmeyi ağır ödüyorum."
Seni nasıl seviyorum biliyor musun? Seni nasıl düşlüyorum yanımda? Seni kendime layık bile görmeyişimin nasıl bir şey olduğunu biliyor musun? Üzüldüğün de seni mutlu etmek için seferber olmak istiyorum. Mutluluğunu paylaşmak, gülüşlerine ortak olmak. Gözlerinin içine bakıp defalarca seni seviyorum demek. Belki bunu senden de duymak.
Bir kızın hayatımı bu kadar etkileyeceğini nasıl düşünebilirdim ki? Daha geçen sene elimi semaya kaldırıp ettiğim duanın bir parçasısın. Öyle ki, yine dualarımın halen ve halen arasındasın. Bana umut vermediğin halde, çevremde ki arkadaşlarım kadar seninle samimiyet kuramadığım halde, seni hala nasıl bu kadar sevebiliyorum, sevmeye devam edebiliyorum anlamıyorum.
Şimdi çalıyor bir parça, seni gördüğüm ilk günü anımsatıyor bana. Gözlerimin dolmasını es geçiyorum, koyuyor bana. Sensizliği hissetmek, ne kadar zor biliyor musun? Benden nefret etmenden korkuyorum. Kötü bir şey de yapmadım ki. Salak gibi, bir aptal gibi, sevdim sadece. Koşulsuz şartsız, aşık oldum sana.
Seni biraz bile olsa görebilmek için dershane köşesinde bekleyişimi hatırlıyorum. Gelmeyeceğini düşünüp yola çıkışımı, sonra o yol üzerinde seni görüşümü. İçimden o an neler geçiyor biliyor musun? Belki durur, sana nasıl olduğunu sorarım, sen iyiyim dersin, belki bana da sorarsın, bende aynı şekilde iyiyim derim gözlerinin içine bakarak. Sadece o anlık. Seninle konuştuğum o an için iyi olabilirim. Ama olmuyor ki, yanından geçip gidiyorum, bana baktığından bile emin değilim. Ki ben sana dahi kolay kolay bakamıyorum.
Seni görebilmek için her türlü fırsatı kovalar oldum. Seni gördükten sonra daha kötü olacağımı bile bile. Bu nasıl bir şey biliyor musun? Görünce ne olacak diyor en yakın dostum bana, daha kötü olacaksın. Haklıda. Seni görmek o an o kadar eşsiz ve güzel ki. Sonrası, işte o zaman başlıyor her şey. Gidişin, senden uzaklaşıyor olmam.
Keşke duygularımı, içimde kopan fırtınaları bilseydin. Bana acımanı beklemiyorum. Ama benden habersiz oluşunda koyuyor bir yandan. Bu nasıl bir sevgi ki? Seni bu kadar arzularken, bu kadar uzak kalmayı başarabiliyorum. Nasıl acı verdiğini anlayabilir misin?
Yetmiyor, çektiğim onca acıya rağmen, seni sevmekten bıkmıyor bu aptal.
Ne diyor Haktan; "Kahretsin, yana yana. Seni sevmeyi ağır ödüyorum."
Yorumlar
Yorum Gönder