Başlık konu içeriği hakkında açıkça mesaj vermekte aslında. Bana daha çok bir reklam sloganı gibi geldi. "Aşık mı oldunuz? Doğru yerdesiniz. Knorr mantar çorbaları, aşk acısına birebir." Neyse dalga geçmek bir yana bu yazımda ele aldığım konu aşk. Aşk nedir ne değildir yazmayacağım. Aşık olanın halinden bahsedeceğim. Aslında platonik misiniz diye başlık atmak daha iyi olurdu benim durumum da. Çünkü öyle. Tek taraflı bir sevgi benimkisi. Platonik aşık diyebilirsiniz bana.
Gittim, başkasını seven bir kıza salak gibi aşık oldum. Elimde değildi ki. Hoşlanıyorsun. Aşık oluyorsun. Sonra onunla bir dünya düşlüyorsun, onun da seni sevebildiği alternatif bir evren demek daha doğru. Her müzikte, her satırda onu arıyorsun. En küçük bir şeyde aklına gelebiliyor. Stajda usta sana "Oğlum 17 anahtarı getir, cırcırlı olanı" dediğinde aklına sevdiğin kız geliyor falan. Yani neden geliyor bilmiyorum ama geliyor böyle saçma anlarda.
Çok mutluyken bir anda üzgün, depresyona girmiş, hayattan tat almayan biri oluyorsunuz. İçinizde kelimelerle açıklayamadığınız bir acı oluyor. Bir boşluk. Onuda sağa sola bir şeyler yazarak doldurmaya çalışıyorsunuz. Bazen rüyanızda görüyorsunuz, gecenin bir yarısı kalkıp sigaranın dumanında tekrar dertleniyorsunuz. Kıskanıyorsunuz, o sizin hiçbir şeyiniz olmamasına rağmen onu kıskanıyorsunuz. Ona yakın olmayı her şeyden çok isterken, hiç olmadığı kadar uzaklaşıyorsunuz.
O gezip tozarken, eğlenirken, kimi zaman üzülürken onun yanında olamadığınız için daha çok dertleniyorsunuz. Onu görmeyi çok isterken, görünce sadece görmekle yetindiğiniz için daha çok acı çekiyorsunuz. Kısaca platonik olmak yeryüzünde girmek istemeyeceğiniz son durumlardan biri diyebilirim. Çünkü sizi günlük hayatında bir saniye bile düşünmeyen bir insanı her anınıza katıyorsunuz. Her an onu anıyor, onu düşünüyorsunuz. Sizi sevme ihtimali bile yokken, her şeyinizle onu sevmeye devam ediyorsunuz.
Daha fazla anlatayım mı? Gerek var mı? İçimdekileri size anlatmayı başardığımı umuyorum. Marifet aşık olmakta değil, aşkına karşılık bulmakta. Eğer sevdiğiniz insanda sizi seviyorsa, daha ne mutlu edebilir ki bundan fazla. Yakınacağım, anlatmak isteyeceğim daha çok şey var aslında. İçimi dökmek yetmiyor, kusmam lazım şu boş satırlara.
Platonik olmak adamı şair eder, şu sıralar ki deneyimlerimden anladım.
Bunu da ekleyeyim dedim. Okuduğunuz için müteşekkirim.
Gittim, başkasını seven bir kıza salak gibi aşık oldum. Elimde değildi ki. Hoşlanıyorsun. Aşık oluyorsun. Sonra onunla bir dünya düşlüyorsun, onun da seni sevebildiği alternatif bir evren demek daha doğru. Her müzikte, her satırda onu arıyorsun. En küçük bir şeyde aklına gelebiliyor. Stajda usta sana "Oğlum 17 anahtarı getir, cırcırlı olanı" dediğinde aklına sevdiğin kız geliyor falan. Yani neden geliyor bilmiyorum ama geliyor böyle saçma anlarda.
Çok mutluyken bir anda üzgün, depresyona girmiş, hayattan tat almayan biri oluyorsunuz. İçinizde kelimelerle açıklayamadığınız bir acı oluyor. Bir boşluk. Onuda sağa sola bir şeyler yazarak doldurmaya çalışıyorsunuz. Bazen rüyanızda görüyorsunuz, gecenin bir yarısı kalkıp sigaranın dumanında tekrar dertleniyorsunuz. Kıskanıyorsunuz, o sizin hiçbir şeyiniz olmamasına rağmen onu kıskanıyorsunuz. Ona yakın olmayı her şeyden çok isterken, hiç olmadığı kadar uzaklaşıyorsunuz.
O gezip tozarken, eğlenirken, kimi zaman üzülürken onun yanında olamadığınız için daha çok dertleniyorsunuz. Onu görmeyi çok isterken, görünce sadece görmekle yetindiğiniz için daha çok acı çekiyorsunuz. Kısaca platonik olmak yeryüzünde girmek istemeyeceğiniz son durumlardan biri diyebilirim. Çünkü sizi günlük hayatında bir saniye bile düşünmeyen bir insanı her anınıza katıyorsunuz. Her an onu anıyor, onu düşünüyorsunuz. Sizi sevme ihtimali bile yokken, her şeyinizle onu sevmeye devam ediyorsunuz.
Daha fazla anlatayım mı? Gerek var mı? İçimdekileri size anlatmayı başardığımı umuyorum. Marifet aşık olmakta değil, aşkına karşılık bulmakta. Eğer sevdiğiniz insanda sizi seviyorsa, daha ne mutlu edebilir ki bundan fazla. Yakınacağım, anlatmak isteyeceğim daha çok şey var aslında. İçimi dökmek yetmiyor, kusmam lazım şu boş satırlara.
Platonik olmak adamı şair eder, şu sıralar ki deneyimlerimden anladım.
Bunu da ekleyeyim dedim. Okuduğunuz için müteşekkirim.
Yorumlar
Yorum Gönder