Bunu yazmam gerekiyordu. İçimde kalırdı yoksa. Bitti. Sayılır aslında. Daha tam olarak bitmese de şurada 3-4 gün kaldı. 3-4 gün sonra Lise hayatımda bitiyor. Finish. Bu hafta içerisinde Beceri Sınavı'na gireceğiz. Meslek liselerinde oluyor bu sınavlar. Mesleki bir sınav. Geçerseniz diplomanızı alıyorsunuz ki şuana kadar bu sınavdan kalan görmedik duymadık, hocalar da sağ olsun fazla yüklenmiyorlar.
Özendiğimiz bazı şeyler oldu. Fakat fazla hissetmedik eksikliğini. Ne mi? Mezuniyet kutlamaları. Millet mezun olacak diye keplerini giyerken biz fabrika da çalışmakla meşguldük. Meslek Lisesi öğrencisi iseniz kaderiniz böyle. Yapacak bir şey yok. Geçen hafta cuma günü staj da resmi olarak bitti. 9 aylık çalışma süreci sona erdi. Bu süreç içerisinde 2 fabrikaya gittim. İlk gittiğim fabrika çok vasattı. Kötü bir yerdi. İkinci gittiğim fabrika ise eskisine göre çok daha iyi bir yerdi. Maaşı daha dolgundu. Ustalarım daha iyiydi. Yaptığım küçük büyük her işte bize bir şeyler katmak için çabaladılar. Yeri geldi yorulduk, yeri geldi güldük eğlendik. Güzeldi staj. Önümde ki uzun yolu düşününce, staj yanlarında hiçbir şey kalıyor. Elbette ilk başlarda çileden başka bir şey değildi. Son haftalar artık o tempoya alışmıştı bünye. Er ya da geç alışıyorsunuz bir şeylere zaten.
Sanırsam bu sefer takdir alacağım. Lise hayatımda ki ilk ve son takdir olacağından çerçeveletip odama asmayı düşünüyorum. He üniversite konusuna gelirsek. Fazla karışık olmasa da, hemen sonuca ulaşabileceğim bir konu değil. Meslek lisesinde okumanın yanı sıra kendi üşengeçliğimin de oluşturduğu dezavantaj yüzünden bir sene daha hazırlanmayı düşünüyorum.
Bir senemi riske atıp mühendis olmak fena bir fikir değil. Çoğu kişi soruyor. "Bir sene uzattığında yapabilecek misin?" Soruyu sormalarının sebebi benim bunu yapabileceğimi inanmıyor olmaları. Ama ben inanıyorum. Bunu yapabilirim. Bir sene daha uzatıp kazanamayacak kadar aptal değilim. Çünkü olabilecekleri, sonuçları, ailemin durumunu biliyorum. Kazanmam kesinlikle ve kesinlikle şart.
Özendiğimiz bazı şeyler oldu. Fakat fazla hissetmedik eksikliğini. Ne mi? Mezuniyet kutlamaları. Millet mezun olacak diye keplerini giyerken biz fabrika da çalışmakla meşguldük. Meslek Lisesi öğrencisi iseniz kaderiniz böyle. Yapacak bir şey yok. Geçen hafta cuma günü staj da resmi olarak bitti. 9 aylık çalışma süreci sona erdi. Bu süreç içerisinde 2 fabrikaya gittim. İlk gittiğim fabrika çok vasattı. Kötü bir yerdi. İkinci gittiğim fabrika ise eskisine göre çok daha iyi bir yerdi. Maaşı daha dolgundu. Ustalarım daha iyiydi. Yaptığım küçük büyük her işte bize bir şeyler katmak için çabaladılar. Yeri geldi yorulduk, yeri geldi güldük eğlendik. Güzeldi staj. Önümde ki uzun yolu düşününce, staj yanlarında hiçbir şey kalıyor. Elbette ilk başlarda çileden başka bir şey değildi. Son haftalar artık o tempoya alışmıştı bünye. Er ya da geç alışıyorsunuz bir şeylere zaten.
Sanırsam bu sefer takdir alacağım. Lise hayatımda ki ilk ve son takdir olacağından çerçeveletip odama asmayı düşünüyorum. He üniversite konusuna gelirsek. Fazla karışık olmasa da, hemen sonuca ulaşabileceğim bir konu değil. Meslek lisesinde okumanın yanı sıra kendi üşengeçliğimin de oluşturduğu dezavantaj yüzünden bir sene daha hazırlanmayı düşünüyorum.
Bir senemi riske atıp mühendis olmak fena bir fikir değil. Çoğu kişi soruyor. "Bir sene uzattığında yapabilecek misin?" Soruyu sormalarının sebebi benim bunu yapabileceğimi inanmıyor olmaları. Ama ben inanıyorum. Bunu yapabilirim. Bir sene daha uzatıp kazanamayacak kadar aptal değilim. Çünkü olabilecekleri, sonuçları, ailemin durumunu biliyorum. Kazanmam kesinlikle ve kesinlikle şart.
Bu arada siz siz olun başladığınız bir yazıya ara vermeyin. Bu yazıya başladığımda henüz üstte ki satırı yazıyordum ki bir işim çıktı, bende yarıda bıraktım. Şimdi geri geldim fakat neler yazacağımı hatırlamıyorum tam olarak. Bu kadarı yeterli sanırım. Görüşmek üzere...
Yorumlar
Yorum Gönder