Muhammed Enes Ekinci

Sanırsam hepimizi çileden çıkarmaya başlamıştır her video öncesinde gelen o reklamlar. Sürekli "Reklamı Atla" demek için beklediğimiz o 5 saniye işkenceye dönüşmeye başlamıştır. Eminim. Yani bende öyle olmaya başladı. Hele ki MİX'lerde araya giren reklamlar yok mu, onlar beni cidden sinir krizine sokuyordu. Küçük bir araştırma yaptım. Bu reklamlardan nasıl kurtulacağımı rahatlıkla buldum.

Bunu yazmam gerekiyordu. İçimde kalırdı yoksa. Bitti. Sayılır aslında. Daha tam olarak bitmese de şurada 3-4 gün kaldı. 3-4 gün sonra Lise hayatımda bitiyor. Finish. Bu hafta içerisinde Beceri Sınavı'na gireceğiz. Meslek liselerinde oluyor bu sınavlar. Mesleki bir sınav. Geçerseniz diplomanızı alıyorsunuz ki şuana kadar bu sınavdan kalan görmedik duymadık, hocalar da sağ olsun fazla yüklenmiyorlar.

Alıştı bünyem, rüyalarıma girdiğin her gecenin ardından uyandığım sabaha, dinlediğim her şarkının seni anımsatmasına, tüylerimi diken diken eden bakışlarına, gözlerimin dolmasına, seninle kurulmuş hayallere... Bu kadar acıtmasını beklemiyordum. Bu kadar beni benden almasını. Ortada bir bok olmadığı halde sana bu kadar bağlanmayı. Abartmıyorum. Korkuyorum hatta. Bu kadar hayatımın içinde olmana. Çok koyuyor olması bir yana, sanki hiç kapanmayan bir yara.

Şu sıralar kendimi çok avutur oldum. Ne zaman daralsam, ne zaman stajdan ve okuldan sıkılsam kendi kendime "Az kaldı" diyorum. Son sene hiçte rahat geçmedi. Staj, dershane, okul, YGS stresi derken iğrenç bir dönem geçirdim. He birde bunların arasına aşk acısını da sıkıştırmayı başardım elbette. Haftalar kaldı mezun olmamıza. Lise hayatını tamamen geride bırakmamıza. Şöyle durup, "Vay be, lisede bitti" dememize sadece haftalar kaldı. İçim dışıma sığmıyor. Bir yandan da üzülüyorum. Dostlarımdan ayrılacağım. Elbette onlarla görüşmeye devam edeceğim ama eskisi gibi olmayacağı kesin. Hepsi benim için çok kıymetli. 4 yıldır can ciğer olduğum insanlar.

Yazmak ya da yazmamak, işte bütün mesele bu.

Dün gece yine elim klavyeye kaymaya başlayınca, bu sefer bir metin yerine şiir yazayım dedim. Yazdım da. Güzel oldu olmadı. Ben yine içimde olup biten ne varsa döktüm. Yani öyle umuyorum.

Bir kaç satır bir şey karalamak istedi canım. Bir şeyler yazmak. Bir anımı aktarmak, kısa bir hikaye yazmak. Başladım bile yazmaya. Daha ne yazacağıma tam karar vermiş değilim. Bu kararı vermek için başladım zaten şu satırlara. Yazarken veririm kararımı diye.